داستان گذشته چای

بیایید با داستانی در مورد منشأ چای شروع کنیم:

امپراتور چینی، شن نونگ، زیر درخت کاملیا سیننسیس {Camellia sinensis} ( بوته‌های چای اگر هرس نشوند به درختان زیبا تبدیل می‌شوند، اما کیفیت چای خوبی نخواهد بود) استراحت می‌کرد،در حالی که خدمتکارش آب آشامیدنی را در یک قابلمه جوشانده بود.

حال این صحنه را تصور کنید: عصری آرام و گرم، نسیم ملایمی می‌وزید و برگ‌هایی از درخت چای به داخل قابلمه آب جوش افتادند. خدمتکار کمی تنبل بود و تصمیم گرفت به جای تعویض و جوشاندن مجدد همان"آب" را برای امپراتور  سرو کند. و این‌گونه بود که اولین فنجان چای بعدازظهر سرو شد و یک سنت به وجود آمد.

اما مردم هند معتقدند که چای در هند منشأ گرفته و توسط قدیس بودایی هندی، بودی‌دارما (که به عنوان بنیانگذار بوداییسم زِن شناخته می‌شود)، به چین برده شده است. زمانی که او برای تبلیغ بوداییسم به  چین رفته بود.   افسانه دیگری که هم که وجود دارد این است که بودی‌دارما پلک‌های خود را برید تا در حین مراقبه خوابش نبرد. از این پلک‌های بریده شده اولین گیاهان چای روییدند.

فرهنگ باستانی چای

البته داستان‌های بالا ممکن است فقط افسانه باشند و هیچ مدرک قطعی‌ای برای منشأ چای وجود ندارد.

شواهد تاریخی زیادی از حضور چای در هر دو تمدن باستانی هند و چین وجود دارد. متون باستانی هر دو کشور در زمان‌های مختلف چای را به عنوان محرک جنسی، غذای نگهداری شده، نوشیدنی دارویی و نوشیدنی اصلی ذکر کرده‌اند.

چای در "کاماسوترا" واتسیانا نیز ذکر شده است. و اگر حکمت باستانی چیزی برای راهنمایی باشد، دفعه بعد که برای قرار عاشقانه‌ای بیرون می‌روید، فراموش نکنید یک قابلمه چای بردارید.

موضوع اولین کتاب تک موضوعه (یک کتاب که تنها به یک موضوع اختصاص دارد) توسط لُو یو، نویسنده سلسله تانگ، چای بود. با این حال، حقیقت این است که فرهنگ باستانی چای در سراسر پادشاهی چین به طور گسترده‌تری توسعه یافت، در حالی که استفاده مستند چای در هند در روزهای اولیه محدود به جمعیت‌های قبیله‌ای در و اطراف آسام بود.

از چین، فرهنگ چای به ژاپن منتقل شد، احتمالاً توسط راهبان بودایی که در قرن هشتم میلادی می‌گشتند. در ژاپن، فرهنگ چای به صورت ظریفی پالایش شد. تا قرن دوازدهم، هر خانه مجلل یک اتاق چای جداگانه داشت. "خانه‌های چای" به وجود آمدند که می‌توانستید در آنها استراحت کنید، دوستان را ملاقات کنید و مشکلات خود را فراموش کنید، شبیه به مغازه‌های شراب امروزی. مکان‌های مختلف چای "استادان چای" خود را داشتند، که متخصص باستانی در زمینه هر چیز مرتبط با چای بودند.

گسترش به غرب

اگرچه می‌توان در مورد گسترش چای در شرق مطالب زیادی بیان کرد، بیایید جزئیات را کنار بگذاریم و ماشین زمان خود را به آینده‌ای دورتر ببریم، زمانی که چای شروع به گسترش به غرب کرد.

چای حدود ۴۰۰ سال پیش توسط ماجراجویان هلندی و پرتغالی که برای پیدا کردن انتهای جهان شروع به حرکت کردند و به جای آن چای را کشف کردند، به غرب معرفی شد.

تا آن زمان تنها نوعی از چای که فروخته می‌شد سبز بود. ناگهان، برای اینکه چای بتواند هزاران مایل دورتر به غرب منتقل شود، باید به چای سیاه تبدیل می‌شد تا مدت بیشتری ماندگاری کند. و چینی‌ها اولین کسانی بودند که چای سیاه را پردازش کردند!

نوشیدن چای ابتدا توسط فرانسوی‌ها پذیرفته شد که بعداً آن را با قهوه جایگزین کردند. در بخش‌های دیگر اروپا، از جمله بریتانیا، چای به عنوان یک نوشیدنی دارویی تلقی می‌شد.

این مسئولیت به عهده یک زن با سلیقه، کاترین بریگانزا، شاهدخت پرتغالی که  بعدا همسر شاه چارلز دوم شد،بود. او وقتی در سال 1662به دربار انگلیس رسید، نوشیدن چای را به عنوان یک مد در میان انگلیسی‌ها مطرح کرد.  چای سیاه که در ابتدا به قیمت‌های شگفت‌انگیز فروخته می‌شد، سپس توسط طبقه متوسط بسیار مورد توجه قرار گرفت. بنابراین در ابتدا تنها ثروتمندان چای می‌نوشیدند.

از آنجا که چای بسیار گران بود، برخی سودجویان تصمیم گرفتند با استفاده از چای به ثروت برسند. آنها به قاچاق و فروش چای که واقعاً چای نبود مشغول شدند - معمولاً برگ‌های خشک شده معمولی بود که با مواد شیمیایی تند یا حتی مدفوع خشک رنگ شده بودند تا شبیه چای به نظر برسند.

سپس در اواخر دهه ۱۷۰۰، دولت مالیات فرض شده بر چای را از ۱۱۹ درصد به 12/5 درصد کاهش داد. این امر منجر به ارزان‌تر شدن چای و افزایش محبوبیت آن به عنوان نوشیدنی مورد علاقه همه شد.

شکستن انحصار چینی

تا این زمان، چای از چین به غرب می‌آمد. در آن روزها، خورشید هرگز در امپراتوری انگلیس غروب نمی‌کرد، اما چین قطعاً انگلیسی نبود. چین حاضر به تجارت با بریتانیا بود، اما رازهای کاشت چای را نمی‌داد. اما بریتانیا بر این بود که انحصار چین بر چای را بشکند. ماجراهای هیجان‌انگیزی مثل ماجراجویی یک گیاه‌شناس اسکاتلندی که موی کلفت رشد داد تا به عنوان یک تاجر چینی درآمده و چای را از چین دزدید، اتفاق افتاد که بزرگترین جاسوسی شرکتی تاریخ بود.

در همین حال، چای نیز در آسام (هند) کشف شد و قبیله سینگفو در حال نوشیدن یک نوع سنتی این نوشیدنی بودند. این چای نوعی از چایی بود که در چین یافت می‌شد؛ با برگ‌های بزرگ‌تر و طعم قوی‌تر در مقابل برگ‌های کوچک‌تر و طعم ضعیف‌تر و طعم گل‌دار چای چینی.

بریتانیایی‌ها با کاشت چای درهند که آنزمان مستعمره بود، راحت‌تر بودند. این گونه چای ابتدا در آسام هند کاشته شد.

آسام برای سیر کردن تشنگی نوشیدن چای مردم بریتانیا کافی نبود. کاشت آزمایشی چای در نقاط مختلف هند شروع شد. در دارجلینگ، دکتر کمبل، یک جراح، از انواع چای چینی دزدیده شده برای رشد موفقیت‌آمیز گیاهان چای در دهه 1840 استفاده کرد. چای‌های چینی در منطقه دارجلینگ رشد کردند و به دلیل خاک و ارتفاع متفاوت طعم متفاوتی پیدا کردند.

به تدریج چای به سریلانکا (آن زمان سیلان) که یکی دیگر از مستعمرات بریتانیا بود معرفی شد و بریتانیا در تولید چای بر چین پیروز شد.

منبع: tea peopele